پیاژه به عنوان یک مشاهده گر نافذ، متفکر عمیق، پژوهشگر دقیق و نظریه‌پرداز بی نظیر روانشناسی عصر حاضر را از توقف در بن بست های فکری و روش شناختی رهایی بخشیده و آن را در گستره ی جدید علوم از نو سازماندهی کرده است.
پیاژه دانشمندی که در نوجوانی در زیست شناسی به شهرت رسیده، ابتدا مسئله 《سازش》 با محیط را در سطح جانوری با نگاهی نو مورد بررسی قرار داده، سپس در این خطه کنجکاوی علمی به مسئله سازش انسان و کشف نحوه ی پی ریزی و شکل‌گیری سازمان روانی وی براساس ابداع یک روش جدید دستیابی به داده ها، و تبیین آن ها و پایه ی انبوهی از سازه های علمی نوین، پرداخته است.
مفاهیم و سازه های کلیدی
در نظام پیاژه تحول روانی در چهارچوب دو نوع از کلی‌ترین کنش های زیستی یعنی کنش 《سازش》 و کنش 《سازمان》 تحقق می پذیرد، کنش هایی که در طول تحول ثابت می‌مانند و اصطلاحا تغییر ناپذیرند.